UPNL (Ultra Pad Nederland) 154,5 km in 23h20m

Het doel: FKT (Fastest Known Time) Attempt op de route en sub 24h!

Vanuit Terheijden vetrekken Marek en Maarten naar Hilversum waar Peter aan zal sluiten om vervolgens met de trein naar Wezep te vetrekken. Toevallig rijden we op hetzelfde moment de straat naast het station in om te parkeren… als we straks ook zonder kleerscheuren de finish weer zo getimed kunnen halen zou dit heel mooi zijn, maar dat weten we pas over ongeveer 24h.

DSCN7030

Live tracking
De tracker die we opgestuurd hebben gekregen van de mannen van de Legends Trails zal gaan lopen als we de startknop indrukken en dit zal zijn vanaf Wezep. Geen tijd te verliezen want we gaan voor de “Fastest Known Time” ooit gelopen op dit traject. Nu was het niet lang zoeken naar wie dit ooit eerder helemaal gelopen heeft omdat er niet veel zijn die solo of met een klein clubje op eigen gelegenheid iets van 150+ kilometer gaan lopen. MiG ofwel Michiel Panhuysen was het die enkele weken geleden het UPNL gelopen heeft en hij gaf aan tevens de enige te zijn geweest tot dan toe. Leek ons ook wel wat toen we het verhaal hoorden van Mig en al snel was alles gepland. Vervolgens staan we dan in Wezep, ieder met een volgepropt racevest een GPX in ieders Garmin handheld en een tracker van Stef en Tim.

Teken

Het verslag is opgedeeld in drie delen. Maarten het begin, Marek het midden stuk en Peter de eindsprint van tientallen kilometers.


MaartenGeschreven door Maarten:
Altijd weer mooi die eerste onwennige kilometers. Je weet dat je begonnen bent en weet waar je naartoe moet en hoe je daar moet komen, althans dat zegt een niet zelfgemaakte GPX je. Dat je aan het hardlopen bent heeft je lichaam al door, maar de mindset moet nog komen voor een onderneming van Wezep naar Hilversum over de Hoge Veluwe en de Utrechtse Heuvelrug. In een rechte lijn niet ver en met de trein maar een uur en een kwartier. Hardlopend gaat het gewoon iets van 24 uur duren.

Als we de natuurgebieden echt induiken vragen we ons af wat we moeten doen als we boswachters tegen komen. Hoofdlampen uit en wegduiken? Maar enkele ogenblikken later als we een zandpad overlopen zien we op 200 meter voor ons twee jeeps met grote lichten geparkeerd staan. We denken meteen dat we al aan het begin van ons avontuur de lul zijn en dichterbij zien we twee personen in groene kleding staan. Gelukkig zijn het geen boswachters maar imkers die bijenkasten aan het plaatsen zijn. Waarschijnlijk zijn ze net zo verbaasd ons hier te zien als wij hen en ze waarschuwen ons nog voor de varkens. Varkens?

Een stuk verderop op een pad spurt er ineens een klein everzwijn voor ons uit over het pad, en waar kleintjes zijn, zijn ook… Heel regelmatig zien we tussen het struikgewas op vaak niet meer dan tien meter de zwijnen scharrelen naar eten. Onze Rotterdammer Peter waant zich in Safaripark Beekse Bergen waar je veilig met je auto tussen de wilde dieren door kunt rijden… maar dan lopend en in het donker. Opeens duikt hij achter een boom, hij hoort ze wel maar ziet ze niet. Marek schrikt ervan en denkt dat er eentje op ons af komt en gaat snel achter hem staan. Ik loop al enkele meters verder en als er inderdaad eentje op ons af komt ben ik al te laat om een boom op te zoeken. Met mijn hoofdlampje de struiken verlichtend ontdekken we de zwijnen inderdaad 10 meter verderop. Langzaam en voorzichtig lopen we verder over het pad en af en toe over onze schouders kijkend vervolgen we onze strijd. We beginnen nu wel aan de zwijnen te wennen maar als we plotseling een grommend zwijn niet al te ver van ons vandaan horen begint bij mij ook de adrenaline wat meer op gang te komen… duidelijk signaal dat we in zijn territorium zijn. Maar ook dit varkentje weten we te wassen en onze reis gaat verder.
Handig dat de imkers ons waarschuwden voor varkens… die hebben we dus niet gezien. Wel hele kuddes everzwijnen!

We hebben er ondertussen ruim 40 kilometer op zitten en we zijn niet ver meer van onze eerste verversingspost; de BP aan de snelweg A1. Dit is maar goed ook omdat Marek al de nodige kilometers met zijn dipje aan het stoeien is. We banen ons met behulp van onze Garmins een weg over een spoor en dwars door de bossen recht op ons doel af; de vrachtwagen parkeerplaats direct naast de BP. We moeten door een gat in het hek en inderdaad staan we een paar minuten later op de parkeerplaats. Wat de dame achter de kassa denkt weet ik niet maar waarschijnlijk zijn we niet de doorsnee bezoekers van dit benzinestation zo midden in de nacht midden op de Veluwe.
Ieder van ons gaat hier even zijn eigen weg langs de schappen alsof we hier dagelijks komen en verzamelen alles op een statafel. Ieder zo zijn ding… maar het is hoofdzakelijk chips, wraps, cola en nog wat van die superfoods die je wel 24 uur op de been houden met een 100 miler.

BP

Marek gaat zitten op een hoek van een kastje en heeft even een momentje voor zichzelf nodig.
Binnen is het kouder dan buiten en besluiten ergens buiten te gaan zitten. Marek zit nog steeds in zijn ultrabubbel en we laten hem lekker even alleen op de stoeptegels onder een lantaarnpaal zijn zaken terug op de rit krijgen. We vragen ons nog wat er zich allemaal in de bossen afspeelt achter het bankje waarop we zitten maar staan er niet lang bij stil en vijf minuten later verlaten we het BP-terrein weer geruisloos via de bossen achter de parkeerplaats vanwaar we gekomen zijn. De nacht zal nog enkele uren duren en de dip van Marek ook. Deze dip duurt zeker iets van 40 kilometer maar we vertragen gek genoeg niet echt… gewoon kop houden en doorlopen! Peter en ik beseffen maar al te goed dat dit ons ook nog kan overkomen maar maken af en toe wel een sarcastisch grapje zoals dat het nog maar 100 kilometer en een beetje is… we zijn er bijna.


MarekGeschreven door Marek:
Het is ondertussen licht geworden en met het verdwijnen van de duisternis, zijn ook de zwijnen verdwenen. Het daglicht geeft energie en de pas zit er nog aardig in rond de 70k. De route leidt ons door de Veluwezoom en we worden uitgebreid getrakteerd op teken. Kleine bloedzuigende, ziekte bevattende, nutteloze kolere beestjes. Vooral Maarten en ik plukken geregeld een groepje teken van de benen.

Rond een uur of zeven zien we in de verte voor het eerst in uren weer wat mensen. En niet zomaar mensen, maar mensen voor ons! Er staat een tafeltje met daarachter een vrouw, man en hun zoontje. Op de tafel staan 3 blikjes cola, 3 Radler en borden pannenkoeken en winegums! Ongekend ontbijt op de Veluwe. Martin, Peggy en zoon zijn vrienden van Peter die verderop op de camping staan en hun uitslaapochtend onbaatzuchtig opofferden voor drie idioten die van Wezep naar Hilversum wilden lopen. Vol nieuwe energie vervolgen we onze weg.

DSCN7076

Eventjes allemaal mond houden en gaan. Ik ben volledig over de gruwelijk lange nachtelijke dip heen en voel mij zo fris als een hoentje, uiteraard geven de anderen ook geen krimp. We houden dat een kilometer of 10 vol en ploffen rond de 85k neer op een fietspad. De uitgebreide fietspad pauze inclusief onzinnig, doch leuk, filmmateriaal zit erop en we vervolgen onze weg richting Wageningen.

Fietspad

De paden zijn goed begaanbaar, met hier en daar een korte klim over heidevelden. De bospaden zijn vaak recht en lang waardoor je weinig uit je ritme wordt gehaald. Tussen Wageningen en Rhenen krijgen we nog een leuk stuk voor onze kiezen waarbij we een aantal keren omhoog en omlaag mogen. Vlak voordat we Rhenen bereiken leidt de route ons door een stuk drassig land waardoor we helaas natte voeten krijgen. Echt geen probleem op een loopje van 50k, maar wel echt een mogelijk probleem op een loop van 160k! Eenmaal in Rhenen direct de plaatselijke Albert Heijn opgezocht en de nodige verversingen ingeslagen. Al etend en drinkend zittende voor die Albert Heijn, komt er een uitermate goed geluimde straatkrant verkoper naar ons toe om te vragen of wij een sigaret voor hem hebben. Wij geven aan niet te roken (das maar voor 66,6% waarheid) en verbaasd druipt de kerel af. Waarom hij nou verbaasd was dat drie mannen in sport outfit niet roken, verbaasde ons dan weer. Tijd om te vertrekken voor onze volgende etappe.

DSCN7095

We volgen een groot gedeelte van de Utrechtse Heuvelrug Trail. Tempo nog steeds prima. Afwisselend een paar kilometer hardlopen op circa 10km/u en dan een minuut of 5 wandelen. Ik vertelde Maarten nog dan Ron Daalhuizen hier in de buurt woont en regelmatig lange duurlopen maakt, dus dat we die misschien nog wel tegenkomen; en dat gebeurde nog ook. Ron Daalhuizen en Niels de Vos kruisten onze weg. Ron en Niels liepen gezellig met ons mee tot aan de “Eenzame Eik” bijna bovenop de Amerongse berg. Dat enorm mannelijke kwam bij ons alle vijf naar boven dus ging iedereen hardlopend omhoog naar de “Eenzame Eik”. Ron en Niels met reeds 45k in de benen, wij met reeds 118k in de benen, en niemand gaf een krimp…

DSCN7096
vlnr: Niels, Maarten, Marek, Peter, Ron


PeterGeschreven door Peter:
Nog een marathon te gaan. We verlaten de “Eenzame Eik” en hier scheidden zich onze wegen met Niels en Ron, zij slaan links af en wij gaan rechtdoor naar het hoogste punt van Utrecht. Ondanks dat dit een hoogtepuntje is, begint ik last te krijgen van een dieptepuntje. Voeten beginnen pijnlijk aan te voelen. Het vermoeden is dat de natte voeten eerder opgelopen in het hoge natte gras de boosdoener is. Op 26 km van de finish verblijven Marek zijn ouders op de camping. Dit is ons volgende focuspunt. Marek heeft hier voor vertrek nog een dropbag in de tuin begraven. Dat wordt een punt waar we misschien nog wat aan de voeten kunnen herstellen. Marek heeft het tempo er goed in, denkt hij soms dat de finish bij zijn ouders is. We moeten ons best doen hem bij te blijven. Hij vliegt over de paden en heide terwijl ik stil in mijn bubbel verdwijn. Toch weten we met zijn 3en gezamenlijk zijn ouders te bereiken. Als een wijze les geleerd van MiG besluiten we een vertrektijd vast te stellen, anders komen we hier nooit meer weg. Rekenend hoelang we nog moeten lopen, besluiten we hier een half uurtje de tijd te nemen. De schoenen en natte sokken worden uitgetrokken. Voeten worden zo goed als het gaat droog geföhnd en ingetaped om de pijn een beetje te verlichten waarna ze weer met droge sokken in de schoenen verdwijnen. De flessen water worden weer gevuld en er wordt wat gegeten en horloges bijgeladen. Na een half uur van 42 minuten vertrekken we weer.

De voeten voelen wel iets beter aan, maar het blijft pijnlijk als je weer eens op een steen of boomwortel stapt. Bovendien krijgt ik last van mijn maag. De warmte en misschien het koude water doen geen goed. Gelukkig is de finish in zicht, maar de laatste loodjes zijn het zwaarst. Nog even zittend op een stoeprand berekenen we dat we zelfs als we gaan wandelen binnen de 24 uur blijven. Het uitzicht op zolang wandelen is echter angstaanjagend. We delen het laatste stuk op in delen. 3 km rennen en stukje wandelen, 2 en een halve kilometer rennen stukje wandelen. Zo komen we eindelijk in de buurt van Hilversum. Nog een paar bochten en we kunnen het station van Hilversum Sportpark weer zien. Mijn maag verkrampt een beetje, nog een paar meter wandelen om de rust te laten weerkeren. Dan is daar het station en zetten we nog 1 keer aan en “sprinten” naar de stationsklok. De klokjes geven aan 23 uur en 14 minuten, de stationsklokken 23 uur en 20 minuten. Ergens zijn we 6 minuten kwijt, maar zeker te weten dat we ervan genoten hebben en ons doel voor een FKT en een sub 24h op deze route gehaald. En nu bier, bier, bier…

Peter Swager
Marek Vis
Maarten Schön

DSCN7108

Een hardloopvideo met niet al te veel hardlopen:

De route: http://afstandmeten.nl/index.php?id=1782850

De website van Fastest Known Times klik hier…

En een Facebook foto album klik hier…