Velen waren aangemeld en nog meer geïnteresseerd voor de Nieuwjaarsloop Maasduinen. We hadden een mooie route gemaakt van 73k, verdeelt in twee lussen van 39k en 34k. De ijzel in de vroege ochtend van 7 januari deed velen besluiten toch maar niet deel te nemen, desalniettemin stonden rond 8:00u 13 lopers klaar om de eerste ronde van 39k te volbrengen. Vol goede moed gingen we op pad door een sprookjesachtig gebied. Al snel vormde zich groepjes en viel de groep uiteen in een stuk of 4 groepjes. Iedereen liep lekker zijn eigen tempo en zodoende was het prima.
Lange rechte bospaden wisselden zich af met single tracks en paardenpaden. Sommige paden waren vroeger wellicht paden geweest, maar waren nu een uitdaging om je een weg door te banen. Maarten en ik liepen een stuk samen en voegden ons later bij Olav. Het tempo zat er eigenlijk best in met het oog op 73k. De meeste stukken liepen we 10 a 11 km/u. De bossen begonnen plaats te maken voor uitgestrekte vlaktes en we werden meermaals getrakteerd op mooie vergezichten.
Tegen het einde van de eerste ronde begon de achillespees van Maarten toch echt een beetje te veel te zeuren en besloot hij af te buigen naar de parkeerplaats. Over een week of acht moet de achillespees in top conditie zijn voor het volbrengen van de Legends Trail. De laatste 5 km liep ik met Olav en Robbert langs het meer en babbelden we over trails.
Ronde twee, hoeveel mensen zouden er zijn? Al met al aan de start van de volgende ronde stonden we ook met zijn 13-en klaar. Waarvan 4 die reeds de eerste ronde hadden gelopen, Maarten Storm, Peter Swager, Mike Bruce en ik. We dribbelden weg en mijn hele lichaam weigerde een beetje. De afgelopen 4 maanden van relatieve rust hadden mij goed gedaan, maar qua getraindheid niet. Peter Swager had gelukkig hetzelfde J Het was duidelijk dat we te maken hadden met een paar snellere lopers en de rest. Na een paar km ging een groepje van 5 vooruit, om hen nooit meer terug te zien.
Ons 8-koppige groepje was een gezellig groepje waarbij we de tijd namen voor foto’s en stukjes wandelen indien nodig. Naarmate we vorderden gingen we steeds iets vaker wandelen om de groep bijeen te houden. Het was prima, niemand leek daar problemen mee te hebben. Op een km of 25 kwamen we nog langs een uitkijktoren die natuurlijk bedwongen moest worden. Ondanks het mistige weer was het duidelijk dat de uitzichten daar fenomenaal moeten zijn op een heldere dag.
Gestaag tikten de kilometers voorbij en waren we op een gegeven moment genoodzaakt de hoofdlamp op te zetten. We hadden nog enkele kilometers voor de boeg, en blijkbaar zat het venijn in de staart, want de route voerde ons over zand- en paardenpaden die vreselijk moeizaam liepen vanwege de bevroren voet- en paardensporen. Op het moment dat ik wil aankondigen dat het nog 2,5k is, moeten we een pad inslaan dat volledig is overwoekerd, waardoor we genoodzaakt zijn een d-tour te nemen. Het mag de pret niet drukken en na een half uurtje weten we met zijn achten voldaan de parkeerplaats te bereiken.
Helaas is de horecagelegenheid net dicht en nemen we afscheid op de parkeerplaats. Maar wat blijkt, Juan heeft een kofferbak vol bier en Peter, Maarten, Mirjam (soep), Juan en ik proosten op een gezellige dag en een half uurtje later verlaten Maarten en ik als laatste de parkeerplaats.
Het was een geslaagde dag wat ons betreft en uiteraard luiden we 2018 op dezelfde manier in, maar dan weer ergens anders. Iedereen hartelijk dank voor de gezelligheid en tot een volgende loop!
Maarten & Marek
