Het was weer een onderonsje van een hoop lopers die elkaar steeds weer zien met dit soort events.
Vrijdag namiddag rij ik de kant van Oud-Heverlee op. Ik had het fameuze idee om binnendoor te gaan omdat ik dan in één rechte streep vanuit Goirle naar Leuven kan rijden en de snelwegen bij Antwerpen en Brussel kan mijden. Daar wil je rond de spits echt niet komen, zeker op vrijdag niet.
Toevallig stap ik samen met Harold Bosman rond 19h30 binnen op plaats van bestemming, een grote sportzaal met vast theater podium. Een hoop lopers zitten er aan tafels en de meesten gewoon aan het bier. Samen met Harold en de Belgen drinken we nog een paar biertjes. Marek komt iets na 8-en ook binnen lopen. Hij is vrijwilliger dit weekend maar gaat zaterdag nog even richting Luik om een trailtje te lopen in Blegny. Het is dan rond 21h en toch wel tijd dat we naar ons mandje gaan; de breefing is om 03h30. Een slaapplek is geregeld bij een manege 400 meter verderop. De wedstrijd is dan al begonnen met wat navigeerwerk want je krijgt een kaartje met het uitgetekende parcours naar deze manege. Niet een adres voor je TomTom.
Bij de manege aangekomen blijkt er een nette slaapplek met alle faciliteiten geregeld te zijn in de vorm van degelijke stapelbedden. Iedereen organiseert nog even zijn spullen maar om 22h30 gaat dan toch echt het licht uit. Bij mij ging het licht in ieder geval niet uit en heb misschien anderhalf uur kunnen slapen. Is me toch iets te rumoerig met 10 man op een kamer en de wedstrijdstress zal ook een rol gespeeld hebben.
De wekkers staan op 3 uur maar om kwart voor 3 is het licht al aan. Niemand praat en is erg gefocussed en bezig met zijn of haar eigen ritueel wetende dat een uur later een tocht van 100 hele mijlen van start gaat. Alles gaat erg snel en iedereen is echt in maximaal een half uur onderweg naar de start.
In de sportzaal komen al snel de 60 lopers en anderen die iets met de race te maken hebben samen waarna Stef en Tim hun woordje doen. We krijgen nog een gps-tracker aangeknoopt, hakken er nog een bak koffie in en gaan naar buiten waar ons tot slot nog verteld wordt dat de finish op het vaste podium in die sporthal is. We vertrekken de nacht in die nog zeker 4 uur gaat duren.
Vanaf het begin loop ik samen met Pascal Poulain. Ken de persoon wel van vele andere loopjes maar nog nooit eerder mee gelopen. De klik was er en het tempo hielden we samen best hoog. Vaak zeggen we dat het eigenlijk te hoog ligt voor deze afstand maar langzamer gaan we ook zeker niet lopen.
Het is donker en de druppels die zich in de mist vormen schitteren in de Petzl lichtbundel voor je ogen. Het regent niet maar nat worden doe je er wel van. Gelukkig niet zo erg dat de kou de overhand neemt. De jasjes gaan zelfs uit na een paar km. Die kun je beter weer aan doen als je het echt koud krijgt.
Als het licht gaat worden zien we eindelijk wat van de omgeving. Het is echt een route door een glooiend landschap van weilanden en hier en daar een stukje bos. Het verneukeratieve aan dit parcours is dat het belachelijk veel vals plat is. Echt hele lange stukken omhoog en omlaag. De stukken omlaag en vlak rennen we uiteraard. De stukken omhoog rennen we ook maar tegelijkertijd beseffen we dat we dit waarschijnlijk weer hard terugkrijgen richting het einde van de race.
Het eerste CP doet zich al snel aan. We blijven hier niet lang hangen en Pascal staat zelfs eerder buiten dan ik… ik heb mijn koffie met extra suiker nog niet eens op en moet de helft weg gooien!
De kop is er dan wel af en het besef dat de race is begonnen begint door te dringen. We houden het tempo goed aan en na de eerste keer min of meer wat verkeerd gelopen te zijn gaan we over op gps. Niet dat het niet goed was uitgepijlt maar die bordjes hangen soms iets of wat hoog en tijdens het lopen heb je toch sterk de nijging wat meer naar de grond te staren zullen we maar zeggen.
De overige CP’s liggen redelijk gelijkmatig verdeeld over het parcours en zijn min of meer hetzelfde ingericht en dat is op en top zoals we het gewend zijn van de organisatie en alle vrijwilligers die er omheen hangen. De bekende medische staf is minder nadrukkelijk aanwezig als met een LT maar nog steeds zijn alle voorzieningen getroffen om lopers hulp te bieden mocht het nodig zijn.
Hoe dichter Pascal en ik bij het einde van de eerste ronde komen beginnen we ons toch steeds meer af te vragen wanneer we de eerste lopers tegemoet zullen zien komen. Kan niet heel lang meer duren bedenken we ons al vanaf 10 km voor de echte tussenstop waar iedereen rechtsomkeer moet maken voor de tweede ronde in tegengestelde richting. Uiteindelijk komen we de eerste 4 lopers tegen op de houten loopbruggetjes op 2,75 km voor het keerpunt. Afhankelijk van de genomen pauze liggen ze in afstand dus maar 5,5 km voor op ons. Het verbaast ons eigenlijk een beetje dat die afstand niet groter is. Maar goed… we moeten dan nog een stuk en wij nemen op het wisselpunt wel even een half uur de tijd om een warme maaltijd weg te werken… droge kleren aan te trekken en de overbodig rommel uit het racevest te gooien. We eten erg goed op de posten. Wraps en allerlei snacks doen het goed. Daardoor heb je onderweg eigenlijk niet meer veel nodig, dus geen overbodige voeding meer mee en we vertrekken.
Aan vocht hebben we steeds maar een liter bij ons. Een halve liter sportdrank en een halve liter water voor de dorst. Meer dan genoeg voor de steeds maar maximaal 25 km tot de volgende post.
We vertrekken om de tweede ronde in tegengestelde richting te lopen wat uiteindelijk helemaal niet onprettig is. Je weet wat eraan zit te komen maar toch is het niet hetzelfde. Ik heb wel de indruk dat de tweede ronden sneller te lopen was dan de eerste.
We komen tot ongeveer 20 km na ons vertrek nog lopers tegen die op weg zijn naar het wisselpunt wat moet betekenen dat we ongeveer een marathon voor liggen op hen.
Het is nog licht als we op CP5 aankomen, eten er snel wat en maken ons op voor de nacht. We hebben onze lamp op en twijfelen over het aantrekken van een jasje maar doen dat toch maar niet. Kan altijd nog en gewoon maar even wat doorlopen in het begin om die natte kleren weer warm te lopen.
We vervolgen onze weg en komen aan bij het gedeelte waar we regelmatig en stuk vlak verhard hebben. We zijn stil en houden een goed steady tempo aan zonder al teveel te zeggen. Voor ons begint de wedstrijd nu toch ook wel wat impact te krijgen op ons gestel. Er zit een mooi stuk provinciale weg in met van die genummerde betonnen Steltonplaten. Na een paar honderd van die platen te tellen ben je de tel wel kwijt kan ik zeggen. Van de heenweg weten we nog dat we bij ongeveer 700 gestart zijn en dat het optelt. Het is dus op de terugweg makkelijk inschatten hoe ver nog voordat we linksaf weer de onverharde paden op mogen.
Ergens halverwege knakt mijn rechter enkel om maar blijkt gelukkig mee te vallen. Het voelt even wat ongemakkelijk aan maar zonder snelheid verlies hobbelen we door. Wel begint mijn achillespees wat te zeuren na een paar kilometer, maar niet hinderlijk. De volgende dag blijkt het wel degelijk hinderlijk te zijn en zal ik er een paar dagen last van gaan hebben. Misschien dat ik er nu achteraf ook last van heb vanwege de stukken harde ondergrond wat ik eigenlijk niet meer heel veel loop.
Ergens tussen CP5 en CP6 valt de schemer in en gaan de lampen aan. Pascal begint ergens vanaf de 130 een dipje te krijgen wat ondertussen ook best weleens mag. Dipjes hoeven niet heel erg lang te duren maar ik merk dat Pascal moeite heeft om de aansluiting te vinden. Ik hou af en toe wat in als we vals plat omhoog gaan in de hoop dat hij er weer overheen komt.
Ergens rond de 135 km steken we een straat over in een dorpje waar ineens twee vrijwilligers de straat op springen om verkeer tegen te houden wat er niet is. Ik herken ze eerst niet maar het zijn de Legends Marek en Peter. We blijven een minuut of vijf staan en pakken toch maar even wat rust.
We horen dat de twee lopers voor ons een minuut of 6 voor lopen. Na 5 minuten pauze hebben we dus 10 minuten in te halen om aan te haken. We vertrekken weer en al snel zien we lampjes voor ons in de verte van de twee lopers. Op dat moment moeten we nog 25 km tot aan de finish en ik begin te rekenen. We moeten nog ongeveer 3 uur om binnen de 20 uur binnen te zijn. Ik reken nog wat, en nog wat en bedenk me dat het nog haalbaar moet zijn. Ik voel me sterk en hou me al enkel kilometers redelijk in. Pascal komt niet uit zijn dipje en ik breng voorzichtig ter sprake of ik dan misschien niet toch een gooi zal doen naar een sub20. Ook al komt Pascal nog goed vooruit hij zegt meteen dat ik ervoor moet gaan als ik denk dat ik het nog kan halen.
Mooi… ik ga! Weg ben ik en het tempo gaat serieus omhoog. Ik loop hele stukken op 11 per uur en bergop ook iets van 10. Dit blijf ik vol houden tot het einde en onderweg haal ik nog iets van 5 tot 6 lopers in. Waar ik het vandaan haal weet ik niet maar het zal ook aan gelegen hebben dat Pascal en ik elkaar niet gek hebben lopen maken onderweg en heel steady gelopen hebben en dat ik de finish ruik.
Op iets van 10 km voor de finish loop ik nog een laatste loper voorbij. Hij had er ook nog een lekker tempo in en regelmatig kijk ik achterom om te zien of hij me op de hielen zit. Soms zie ik wel iets van lichtjes achter me maar dat is in het laatste stuk bos waar de route met wat lussen doorheen kronkelt. Lekker handig want soms zie je de lichtjes en vraag je je af welke lus hij nog moet nemen maar dan zie ik ze niet meer. Soms denk ik ook lichtjes te zien tussen de bomen maar blijkt het later een licht van een zendmast boven op een berg te zijn.
Op een gegeven moment maak ik een grote lus rondom een open vlakte en zie ik in de verte weer die kutlichtjes… dit kan niet veel meer dan een kilometer zijn. Shit die komen dus echt dichterbij. Snap er geen zak van en hou het tempo hoog. Ik moet dan nog 5 kilometer. Op een gegeven moment loop ik op 2 kilometer voor de finish door een stuk bos en komen er ineens twee MTB-ers langs en roepen dat het nog een klein stukje is… shit… die gasten zitten me dus echt serieus kilometers lang ongemerkt op te naaien. Die ene loper, waarvan ik dacht dat het de lichtjes waren, komt uiteindelijk pas een half uur later binnen.
Ik weet totaal niet op welke positie ik loop als ik binnen kom maar het moet ergens top 10 zijn… maakt me dan ook niet echt uit en had enkel als doel onder de 20 uur te lopen. Als ik de sporthal binnen ren zijn alle 50 mijls lopers nog aanwezig en moeten net hun breefing krijgen. Marek en Peter zijn ook toevallig al binnen en zie ze voor me. Eerst maar snel dat podium op om de medaille en gesponsord bier (Egotripel) van de lokale brouwer in ontvangst te nemen. Daarna begroet ik ze onder het genot van welverdiend koud bier.
Uiteindelijk blijkt dat ik op een 5 plek geëindigd ben in 19h31m. Achteraf kan ik zeggen dat mijn streven voor de race was om tussen de 20 en 22 uur te finishen, dit gezien het snelle parcours.
Snel was het parcours wel maar ik moet zeggen dat er heel smerige stukken in zaten waar je echt heel erg op je hoede moest zijn. Kapotgereden Belgische kinderkop paden… afwateringen vol met bladeren en boomwortels eronder… lange vals plat stukken… tractor paden met diepe geulen… en soms ook flinke stukken verhard wat erg lekker voor je knieën is… of iets wat daarop lijkt.
We zitten nog tot een uur of 4 aan een tafel en zien af en toe lopers binnen komen die we met gejuich en applaus ontvangen. Pascal komt 40 minuten na mij binnen, zijn dipje heeft uiteindelijk niet al te lang meer geduurd en heeft zich dus goed weten te herpakken. Is uiteindelijk ook nog gegaan voor een sub20 die hij helaas net niet meer gehaald heeft.
Mooie was nog dat Pascal in de laatste afdaling 100 meter voor de finish een loper (Erwin Deckers) voor zich ziet… zijn hoofdlamp uit klikt en hem voorbij rent… samen rennen ze richting het podium en springen via de hoge voorkant het podium op. Lekker handig om een anderhalve meter podium op te springen als je er 160 km op hebt zitten
Nu nog naar huis rijden is niet echt handig en we gaan toch nog maar even wat slapen. Achter de dikke gordijnen van het podium was een mooie plek… even een mat uitrollen en nog een paar uurtjes slapen voordat ik naar huis ga rijden is wel lekker. We nemen nog een biertje en gaan dan echt slapen.
Als ik achter het podium vandaan kruip komt net Erik Michels binnen lopen. Hij is als eerste terug van de 50 mijl en finished in 7h36m. Hij heeft dus echt de hele run in het donker gedaan… de start was om 12 uur ’s nachts.
Ik drink nog een bak koffie eet een boterham en neem afscheid van diverse mensen. Uiteraard niet meer iedereen gezien die ik had willen zien. Ik zie nog net even Joost Mulders binnen vliegen. Waar de meesten vanaf binnenkomst naar het podium wandelen komt Joost met Mark Groeneweg binnen rennen alsof ze een trein moesten halen. In precies 9 uur lopen ze het podium op. Ik feliciteer ze en ben weg. In de auto zet ik de TomTom aan… zie 138 km staan en denk… tering dat is nog een heel stuk lopen.
Graag zou ik alle vrijwilligers individueel bedanken maar dat gaat te veel zijn. Ik heb waarschijnlijk maar de helft gezien omdat er veel achter de schermen dit event weer mogelijk gemaakt hebben. Iedereen dus bedankt voor dit mooie weekend met veel momenten van afzien. Weer eentje die de boeken in gaat als onvergetelijk!
Groet, Maarten