Verslag door Martin Kannegieter – 29-01-2018 Koffie zetten, schaaltje cornflakes naar binnen werken, haastig de tanden poetsen. Niet echt de dingen waar ik ’s nachts een ster in ben. Maar ja, je moet er wat voor over hebben om als worst met de slagers mee te mogen lopen. Er zit niets anders op dan om 03.30 de wekker te zetten. Na een lange rit komen Peter Swager en ik aan in Stavelot in……………
Hop hop hop, dat ging soepel de eerste uren! Perfecte omstandigheden: “8℃, wind in de rug, bekend terrein, prima teampje met Bart als wegwijzer, zelfs even een meehobbelende Kim Mulder -een vrouw met lange adem, brede glimlach en ongelooflijk snelle beentjes, je kent haar wel, toch?- die daarbij ons tempo omschreef als “wat een slakkengangetje, zo langzaam train ik nooit, best moeilijk”. Daar bovenop nog tot halverwege een compagnon Alex……………
Vrijdag 5 januari met Maarten Schön, Marek Vis en Alexandre Oristyle afgereisd naar Hoek van Holland. Hier is om 10:00 de start van twee nieuwe klassiekers in de ultra scene de Duinhopper 201 met finish in Den Helder en de 102 km lange Kidsrun met finish in IJmuiden. Aan de start staat een leuke groep ultra runners waaronder 1 vrouw Irene Kinnegim. De wedstrijd zal de deelnemers door diverse duingebieden……………
Vrijdagochtend 5 januari, even voor de klok van tien. Voor het eerst sinds tijden bekruipt het gevoel me dat ik hier niet thuis hoor. Omringd door klinkende namen uit het Nederlandse ultrawereldje, voel ik me underdressed en onvoorbereid. Ik zie grote rugzakken, dikke kleding, halve liter bidons en mutsen die in de bergen niet zouden misstaan. Kom ik aan met mijn zomertight, dunne longsleeve, petje en lichtgewicht trailrugzakje. Stipt 10……………
Ongeveer 20 deelnemers… van Hoek van Holland tot IJmuiden of Den Helder… veel zandpaden, schelpenpaden, helemaal geen paden, duinen, dieren, kabouters en anderhalve dag grotendeels zelfvoorzienend bezig zijn. Dat was het idee en dat is het geworden. Omdat Marek en ik ons frustreren dat er in Nederland totaal geen echte ultra’s georganiseerd worden van het kaliber dat we kennen uit het buitenland hebben we enkele jaren geleden toch maar eens de……………
We gingen voor de volle ronde van 245 km… we eindigden met bier en pizza ergens op 175 in Morsbach… De 125 km kidsrun hebben we dus wel volbracht en ook een prima tijd van 21 uur neergezet. Verder een mooie ervaring rijker. Bij de start wordt ons doodleuk medegedeeld dat we onze dropbag in kunnen leveren maar dat we hem hoogstwaarschijnlijk niet kunnen gebruiken omdat het CP dicht zal zijn……………
Voor het geval iemand zich afvraagt waarom er vorig jaar een hele strook hei is weggehaald en er verder niets mee gedaan is hier een stuk uit het Goirles Belang van vorig jaar wat ik nog had liggen. Brabants Landschap dacht een fietspad aan te kunnen leggen dwars door een heel specifiek stukje natuur en kreeg daar uiteindelijk geen goedkeuring. Ze waren wel alvast begonnen met de aanleg hiervan. Klik hieronder……………
Voor de mensen die nog steeds niet snappen dat je je BBQ moet opstoken en gewoon vlees moet eten… lees het artikel over het boek “The real meal revolution” uit de Runner’s World van juli 2014 (PDF) 🙂 https://www.acceptnolimits.eu/files/The%20Real%20Meal%20Revolution.pdf
Raceverslag van Michiel Panhuysen op MudSweatTrails met wie ik afgelopen weekend een heeel mooi stukje heb mogen lopen en de sfeer heb mogen proeven van een bijzonder clubje mensen dat iets geweldigs heeft weten neer te zetten. Onvergetelijk… niet alleen het lopen maar de rest ook. http://www.mudsweattrails.nl/saxofolie
Was weer mooi stukje rennen in het Zuiden van België. Voor mij één van de mooiste routes tot nu toe en beter georganiseerd dan menig commercieel event waaraan ik heb deelgenomen. Het was een serieus pittig parcours van 120 km met 3700D+ door de mooiste verborgen natuurpareltjes. Het ontbrak aan niets… van rivier doorsteek tot stukken waar geen pad te bekennen was. In Dinant liep de route nog door een……………
