Ik was na een jaar alweer even vergeten hoe mooi Limburgs Zwaarste is! Met deze tocht der tochten in Nederland doe je alle indrukken op als het gaat om de mooie natuur in Limburg. Alleen moet je er wel even flink voor afzien. Willem Mütze heeft daarvoor 100 km uitgezet door een landschap waar je anders zomaar niet komt. Je loopt letterlijk door achtertuinen, heel veel weilanden, bossen en akkers en hoeveel draaipoortjes we zijn tegengekomen weet ik niet meer. Gelukkig ben ik dat rotpoortje van vorig jaar, dat blokkeerde toen ik er met volle vaart doorheen vloog, niet meer tegengekomen.
Amstel Gold Race
De route was iets aangepast omwille van de Amstel Gold Race die ze ook uitgerekend op onze dag moesten organiseren… 15.000 wielrenners! Gelukkig zie je die niet over weilanden en door achtertuintjes vliegen. Wel kom je ze af en toe even tegen bij het oversteken van een weg. Dat is af en toe net een computerspelletje waarbij je de overkant van de weg moet zien te halen zonder geraakt te worden. Ik ben niet geraakt in ieder geval.
Pannekoeken om 4:00 uur ‘s nachts
Deze ochtend zijn we om 3:30 opgestaan… snel een douche en Pannenkoeken bakken bij Chris. Ik had er iets van 5 op met veel stroop… suikers gaan we nodig hebben.
Om 4:15 vertrekken we richting Heerlen. Bij aankomst zijn er al de nodige lopers. We pakten een bak koffie en even later staan met vorst aan de grond buiten op de parkeerplaats. Opvallend weinig dames aan de start.
Eerste kilometers
Marek wil vooraan starten zodat je niet aan moet sluiten bij de opstoppingen bij de eerste poortjes en obstakels. Chris is zijn comfortzone even helemaal kwijt, hij staat vooraan in de rij van erg snelle lopers waaronder Irene van Kinnegim.
Hoofdlampjes aan en we vertrekken in het donker en duiken tegenover de parkeerplaats het bos in op een pad naar beneden waarop de eerste obstakels al liggen.
Eerste 10% en verder
Makkelijk rekenen is dat als een kilometer ook 1% van de race is. Ik reken vaak in procenten van de afstand als ik aan het lopen ben. Als je al tien procent van de race gelopen hebt ben je meestal nog niet lang onderweg… met Limburgs Zwaarste heb je er al de nodige kilometers op zitten.
Veel gelachen met Chris en Marek de eerste 25 kilometer. Chris kan het tempo redelijk aan die kilometers maar we laten hem uiteindelijk dan toch ergens achter op de route. Volgens mij vond hij het niet erg om zijn eigen tempo te lopen. Met dat tempo hobbelt hij gewoon door tot er iemand zegt dat hij mag stoppen… of dat nu 50 of 160 kilometer is!
Marek en ik gooien er een tandje bij om vervolgens tot 50 km samen door te lopen. Onderweg samen veel foto’s gemaakt en genoten van al het natuurschoon. De foto van het natuurschoon op een brug bespaar ik jullie maar volgt wellicht nog wel een keer 😉
Tweede helft
Na de 50 km verzorgingspost kreeg Marek een dipje en ik mocht van hem verder lopen. Ik kon het bijna niet over mijn hart strijken om mijn tweede loopmaatje achter te laten. Maargoed, samen uit samen thuis is gewoon bij de finish dacht ik toen maar en ik kan mijn eigen ritme oppakken.
Ergens op km 60 kom ik mijn vaste supporters ploeg tegen (Linda en haar moeder). Die hebben zich uiteindelijk een baan moeten worstelen door de massa fietsers van de Amstel Gold Race. Auto’s en fietsers delen wel elkaars wegen.
Ongeveer 30 km heb ik min of meer alleen gelopen. Alles heb ik goed door kunnen lopen. De laatste 15 km heb ik aan kunnen pikken met een Duitser. Hij was tering snel op het asfalt, maar ik weer in de klimmetjes dus dat hefte elkaar mooi op. Hij had twee keer Sparta gelopen dus vond ik het niet zo erg dat hij sneller was. Samen besluiten we, met nog ongeveer 6 km voor de boeg, om te gaan voor een sub-11 uur. Of we het gaan halen weten we niet omdat we allebei in de afgelopen 90 kilometer wel wat verkeerd gelopen zijn en dus iets meer km’ers op het klokje hadden staan. De laatste km’ers is bijna alleen maar asfalt en ik heb moeite hem bij te houden. Uiteindelijk weet ik niet waar ik het vandaan haal maar ik weet zelfs nog serieus te versnellen en de laatste anderhalve kilometer trek ik hem door om naast de sub-11 uur ook nog een positie in het klassement omhoog te schieten. 4e plek is het geworden met een tijd van 10:56.48.
Va(a)ls plat is zo plat nog niet
Je zou zeggen dat die 2.500 hoogtemeters niet zo extreem zijn en Limburgs Zwaarste in eerste instantie als je het zo leest en ziet wel mee zal vallen. Totdat je er gelopen hebt.
Deze hoogtemeters zijn allemaal te rennen in tegenstelling tot events in serieuzere bergen. Je hebt dus totaal geen rustmomentje waar je je lichaam even wat kunt laten herstellen zoals met een stuk speedhiken omhoog. Daar heb je meestal ook even de kans om eten uit je racevest te halen.
Ik heb hier geen afbeeldingen geplaatst. Deze staan in een album op de Trailrunning Nederland Facebook pagina (ook te zien zonder in te loggen) -> https://www.facebook.com/media/set/?set=a.852136491513439.1073741876.178536305540131&type=1
Willem, Annemarie en hulpploeg nogmaals heel erg bedankt voor de goede zorgen. Volgens jaar ben ik er weer bij!
Sportieve groet,
Maarten Schön
