Vrijdagmiddag was het weer zo ver, Maarten & Marek gaan naar de Ardennen. Laatste keer was november, dus het mocht wel weer een keertje. Er moest nog een serieuze nachttraining komen ter voorbereiding op de Legends Trail drie weken later. Het moest eigenlijk een soort generale worden. Het idee was de hele nacht lopen van schemering naar schemering en dan in een tempo dat ook haalbaar is bij de Legends Trail. De kleding, het schoeisel en de rugzak inclusief inhoud, ondergaan hierbij een serieuze controle. En als laatste een zeer serieuze controle van het lichamelijk functioneren. Ik spreek nu voor Maarten, want ik ga die hele Legends Trail natuurlijk niet nog een keer lopen. Het is heel spijtig, maar aangezien ik vrijwilliger ben, kan ik niet meelopen 🙂
18:30u en we vertrekken vanaf station Aywaille richting de heuvels. Dwars door het centrum lijdt de route ons en verheugd zien we het café waar we door vrijwilliger Arend van Wijk vorig jaar getrakteerd werden op een pizza. Wat een gave actie en gave herinnering. De eerste uren gaan gestaag voorbij en we hiken alles omhoog en dribbelen op 9km/u de vlakke stukken en stukken naar beneden. Ondertussen nemen we de tijd om te eten, drinken, batterijen vervangen, foto’s te maken. Het gaat allemaal heel ontspannen omdat er totaal geen tijdsdruk op zit. We hiken omhoog langs de Ninglinspo, en ik herinner mij er helemaal niks van. Ik herinner mij wel dat ik hier de tweede nacht moet hebben gelopen en dat het duiveltje op mijn schouder aan het winnen was van het engeltje. Ik moet daar gelopen hebben in een soort van sluimer toestand en ben zodoende toch boven geraakt. Het engeltje won toch. Deze keer geniet ik zelfs in het donker van het mooie paadje en mooie riviertje. Boven aangekomen vervolgen we de route over asfalt richting het nieuwe checkpoint 3. Even kijken, foto en weer verder.
Rond middernacht staan we op de plek waar we een watertankje hebben neergelegd en slepen het geval mee naar een schuilhut iets verderop op de route. Maarten heeft alle mogelijke schuilplekken, waterpunten en andere handige locaties in zijn gps staan voor het geval dat. De schuilhut is heerlijk beschut en we maken van de gelegenheid gebruik om kleding te wisselen, water aan te vullen, te eten, koffie te zetten, batterijen te vervangen, voeten te checken. Eigenlijk zoals het tijdens de Legends ook zal zijn op een checkpoint. Na een uurtje staan we weer buiten en moeten we beginnen aan een monsterklim van 7km langs het riviertje de Chefna. We zijn natuurlijk helemaal opgeladen en dartelen gezellig omhoog, maar bespreken ook het feit dat je hier straks loopt na 160km en dat je dan midden in je tweede nacht zit. Dan is het niet zo heel erg leuk meer als het dan ook nog eens regent of sneeuwt. Maar deze nacht is het in ieder geval heel relaxt en hebben we iets meer dan een uur nodig om boven te komen.
Iets verderop passeren we het dorpje Stoumont en buigen we af van de route om de terugweg in te zetten. We hebben dan iets van 47k van het Legends parcours afgelegd. Maarten heeft redelijk rechttoe rechtaan de terugweg uitgestippeld, maar blijkbaar is hij er wel in geslaagd om een Legends waardig parcours uit te kiezen. De paden zitten vol bevroren voetstappen en ondertussen ligt er ook een paar cm sneeuw waardoor je moeilijk kan inschatten wat voor ondergrond je voor je kiezen krijgt. Zodoende blijven we traag maar gestaag vooruit bewegen. Ergens tussen de weilanden zien we ineens een grote zwart schim. De schim ziet ons ook en zet het op een lopen. Uit de vorm kunnen we opmaken dat het een gigantisch wildzwijn is dat over de weilanden dendert.
Niet veel verder leidt de route ons over een erf waar de honden aanslaan. Ik eis een omweg en gelukkig stemt Maarten daarmee in en we sluipen over het weiland achter het huis met aangeslagen honden. Blijkbaar zijn alle honden in de buurt dan alert en niet veel verder beginnen weer honden te blaffen. Nadat ik in de Ardennen een keer gebeten ben door een hond, heb ik weinig vertrouwen in de boerderijhonden aldaar en wil ik zo snel mogelijk verder terwijl Maarten ontspannen twee paarden aait….. Het loopt allemaal goed af en we arriveren rond 7:00 weer bij de auto in Aywaille. Een geslaagde gezellige generale!
Marek
